Ostatnie życzenie
Opowiadanie - Wiedźmin
Jest to pierwsze opowiadanie o wiedźminie Geralcie autorstwa Andrzeja Sapkowskiego i debiut literacki pisarza. Opublikowane zostało w grudniowym numerze miesięcznika "Fantastyka" z 1986 roku, będąc jedną z prac nadesłanych na konkurs ogłoszony przez to czasopismo. W konkursie tym zdobyło III nagrodę (pierwszą uzyskało opowiadanie Wróciłeś Sneogg, wiedziałam... Marka S. Huberatha). Wznowione zostało w zbiorze Wiedźmin (Reporter, 1990) oraz Ostatnie życzenie (SuperNowa, pierwsze wydanie 1993).
Bohaterowie
- Geralt z Rivii - wiedźmin z cechu wilka.
- Foltest z Temerii - król Temerii, ojciec strzygi
- Velerad - grododzierżca Wyzimy.
- Ostrit - możnowładca, wróg Foltesta.
Streszczenie
Do Wyzimy, stolicy Temerii, przybywa tajemniczy jeździec z Rivii. W przydrożnej karczmie zaczepia go banda oprychów. Riv zabija ich, następnie rzuca zaklęcie i przejmuje kontrolę nad umysłem jednego ze strażników, którzy chcieli go aresztować. Zostaje zaprowadzony przez strażników do grododzierżcy Wyzimy, Velerada. Wyjaśnia mu, że jest wiedźminem Geraltem z Rivii i przybył tu dowiedziawszy się o ogłoszeniu króla Temerii, Foltesta, który obiecuje nagrodę za zdjęcie czaru ze strzygi, w którą zamieniła się jego córka. Velerad wyjaśnia Geraltowi zaistniałą sytuację. Otóż w młodości król Foltest miał romans z własną siostrą, Addą. Z tego związku narodziła się dziewczynka. Adda umarła przy porodzie, a jej córeczka wkrótce potem. Zostały pochowane w królewskim grobowcu. Po siedmiu latach z grobu, gdzie zostały pochowane, wyszła strzyga, która zaczęła zabijać ludzi. Wychodzi z krypty co parę nocy podczas pełni księżyca i jest wyjątkowo niebezpieczna. Strzyga morduje mieszkańców Wyzimy już od sześciu lat. Próby zabicia strzygi nie powiodły się. Według pewnego czarodzieja ze strzygi można zdjąć klątwę, należy jedynie przeżyć w grobowcu królowej Addy jedną noc i wyjść z niego po trzecim pianiu koguta. Czarodziej zginął próbując tego dokonać, lecz król uwierzył, iż strzygę można odczarować i nie pozwala jej zabić.
Geralt przychodzi do króla Foltesta. Utrzymuje, że odczarowanie strzygi jest możliwe, będzie to jednak wyjątkowo niebezpieczne. Król potajemnie odwiedza Geralta w jego komnacie. Ostrzega go, by nie dał się zwieść obietnicami możnowładców, którzy obiecują za zabicie strzygi i upozorowanie wypadku przy pracy nagrodę, a także ochronę przed królewskim gniewem. Oczywiste jest, że w mieście nikt nie wstawi się za wiedźminem. Geralt, którzy rzeczywiście otrzymał taką propozycję, oznajmia, że nie ma zamiaru jej przyjmować. Wyjaśnia królowi, że po odczarowaniu królewna będzie normalna, ale tylko fizycznie, bo psychicznie będzie miała mentalność czterolatki, ale i to z czasem jej minie. Foltest zezwala Geraltowi na zabicie strzygi tylko wtedy, gdy odczarowanie strzygi okaże się niemożliwe lub jeśli Geralt będzie musiał bronić swego życia.
Geralt wyrusza do grobowca, by wypełnić zlecone mu przez króla zadanie. Przyjeżdża tam możnowładca Ostrit, który proponuje wiedźminowi nagrodę w zamian za poniechanie zadania. Liczy, że gdy w kraju będzie chaos, detronizacja króla będzie łatwiejsza. Geralt nie przyjmuje propozycji i Ostrit atakuje go. Wiedźmin jednak z łatwością nokautuje przeciwnika i wiąże. Ostrit przyznaje mu się, że kochał królewnę Addę, a gdy wybrała miłość własnego brata, z wściekłości przeklął ją i jej potomstwo. To właśnie jego klątwa sprawiła, iż księżniczka jest strzygą. Wiedźmin uwalnia Ostrita, który chwilę potem ginie z ręki strzygi. Po nasyceniu się możnowładcą stwór atakuje Geralta. Obawia się jednak do niego zbliżyć, gdyż wiedźmin ma srebrny miecz i łańcuch. Po długiej walce Geralt odpędza strzygę i kładzie się w grobowcu Addy. Rzuca na kryptę zaklęcie, chroniące ją przed otwarciem przez strzygę.
Rano Geralt budzi się i zastaje leżącą na ziemi królewnę. Wychodzi z krypty i pochyla się nad nią. Ogląda jej zęby, jednak nie zauważa, że ta ma jeszcze szpony, którymi tnie go w szyję. Geralt w desperacji chwyta ją zębami przy karku i trzyma, aż do zupełnego odczarowania; zakłada sobie prowizoryczny opatrunek, po czym traci przytomność. Budzi się dwa dni później. Na stoliku leży nagroda, przed łóżkiem zaś siedzi Velerad, który wyjaśnia mu, że wszystko jest tak jak wiedźmin powiedział: królewna jest normalna fizycznie, lecz psychicznie jeszcze nie, ale co z czasem powinno jej minąć.
źródło - wikipedia
zobacz najlepsze cytaty z tej książki - Ostatnie Życzenie - cytaty
KUP TERAZ
powrót do Ostatnie życzenie